Archiwa: Muzyka - Strona 3 z 5

Noc z forró. Setne urodziny Luiza Gonzagi

16 grudnia 201218 sierpnia 2017

Z miłości do forró/Por amor ao forró

reżyser/realizador: Adriana Caitano i Galton Se
miejsce/ lugar: Południk Zero, ul. Wilcza 25, Warszawa
dzień / dia: 16.12.2012
godz./horas: 17:00
wstęp wolny / entrada gratuita

Pokaz z napisami dialogowymi w języku polskim.
A mostra acompanhada com legendas em polonês.

Zapraszamy na setne urodziny Luiza Gonzagi, piosenkarza, kompozytora, muzyka i poety brazylijskiego. Dzięki niemu, muzyka Forró z regionu Nordeste rozpowszechniła się w całej Brazylii. 16 grudnia o 17:00 zbierzemy się w klubie Południk Zero ( Wilcza 25) aby dowiedzieć się więcej o forró.

W planie: pokaz filmu dokumentalnego Adriany Caitano i Galtona Se „Z miłości do forró” („Por amor ao forró”, film z podpisami w języku polskim) oraz prezentacja przygotowana przez Agnieszkę Gajownik – twórczynię firmy I&I International zajmującej się profesjonalnym coachingiem dla kobiet. Z pasji i miłóści do forró zajmuje się jego promocją w Wielkiej Brytanii i Europie. Wszystko przy dźwiękach tradycyjnej brazylijskiej muzyki. Zapraszamy!

———————————————————————–

Convidamos-vos ao centenário de Luiz Gonzaga, cantor, músico, compositor e poeta brasileiro. Graças a ele, o forró nordestino foi divulgado por todo o Brasil. A 16 de dezembro, às 17:00, nos reunimos no Clube Południk Zero (rua Wilcza 25) para saber mais sobre o forró.Planejamos: exibir o documentário de Adriana Caitano e Galton Sé „Por amor ao forró” – filme com legendas em polonês – e uma apresentação preparada por Agnieszka Gajownik – criadora de I & I International que se ocupa de coaching profissional para mulheres . A Agnieszka promove o forró no Reino Unido e na Europa devido à paixão e amor por este estilo musical.

Forró w Polsce/Forró na Polônia

Kultura

Música sertaneja

19 listopada 20121 sierpnia 2017

Música sertaneja[1]powstała w początkach XX wieku na farmach brazylijskiego interioru – w głębi lądu. Pierwotnie była nierozerwalnie związana z wsią – opowiadała historie z życia codziennego rolników i hodowców bydła lub opiewała piękno rodzimego pejzażu. Z racji swych korzeni, określana również mianem música caipira, czyli „wiejska”.

Jej znakiem rozpoznawczym są duety – z reguły męskie, niejednokrotnie tworzone przez braci grających na gitarach (klasycznej i akustycznej, bądź bardziej tradycyjnej dziesięciostrunowej violi caipira) i śpiewających charakterystycznym wysokim i nosowy głosem w równoległych tercjach, często używając lekko jękliwego falsetu. Teksty piosenek poruszają problemy dnia powszedniego – wiejskiego, jak w przypadku sertanejo de raiz (u korzeni) czy też miejskiego, jeśli mowa o skomercjalizowanym sertanejo romântico.

Nazwanie i skodyfikowanie stylu sertanejo zawdzięczamy Cornélio Piresowi, badaczowi folkloru, który w 1929 roku zebrał tradycyjną muzykę ludową caipira stanu São Paulo, a później także Minas Gerais, Goiás i Mato Grosso. Nagrał on i opisał liczne miejscowe pieśni, takie jak toada i moda de viola, dzięki czemu nie tylko nie popadły w zapomnienie, ale też zyskały popularność i rozprzestrzeniły się w całym kraju.

W pierwszym okresie música sertaneja wypływała bezpośrednio z folkloru, wykonywano ją w tradycyjny sposób. Przykładami czystego stylu caipira były takie duety jak Tonico & Tinoco czy Pena Branca & Xavantinho. Po wojnie música sertaneja zaczęła absorbować wpływy z zewnątrz. Z pobliskiego Paragwaju przeniknęły do niej rytmy polki paragwajskiej i guarânii, a z nieco odleglejszego Meksyku – styl mariachi. Ikonami tego okresu stali się Tião Carreiro oraz duet Cascatinha & Inhana.

(wczesny styl caipira)

(moda de viola)

(música sertaneja oparta na rytmach paragwajskich)

W latach 80. pojawiło się sertanejo romântico, styl charakteryzujący się lirycznymi tekstami, o popowym, komercyjnym charakterze, kierowanymi również do publiczności miejskiej. Przykładem mogą być duety takie jak: Chitãozinho & Xororó, Leonardo & Leandro czy Victor & Leo. W tym okresie wykonawcy sertanejo zaczęli stylizować się na amerykańskie gwiazdy country, chętnie przywdziewając kowbojskie buty i kapelusze. Zarówno te stylistyczne, jak i muzyczne analogie łączące oba gatunki sprawiły, że za granicą música sertaneja zyskała miano brazylijskiego country. Od lat 80. styl sertanejo nieprzerwanie święci triumfy w swym kraju, wiodąc prym w radiu i telewizji, czego najlepszym przykładem jest kariera młodej gwiazdy Pauli Fernandes – jednej z najbardziej rozpoznawalnych obecnie w Brazylii ikon showbiznesu.

https://www.youtube.com/watch?v=z75JpfOKIBI

Najmłodszą, lecz niezwykle szybko rozwijającą się, wariacją gatunku jest sertanejo universitário, które podbija imprezy taneczne także w Europie. Oprócz nazwy, nie ma ono niestety zbyt wiele wspólnego z tradycyjnym sertanejo: tradycyjne instrumenty ustąpiły miejsca elektronicznym, w niepamięć odszedł też charakterystyczny nosowy sposób śpiewania. Pojawiły się za to chwytliwe refreny wychwalające zabawę i kobiece ciało. Muzyka ta, narodzona dopiero przed dekadą, jest wynikiem fuzji owego tradycyjnego stylu z gatunkami miejskimi – popem i rockiem – oraz z innym gatunkami muzyki brazylijskiej, takimi jak axé, forró czy pagode. Hity sertanejo universitário docierają ostatnio również do Polski, zyskując przy tym ogromną popularność. Tak było w przypadku „Ai se eu te pego” Michela Teló czy „Balada (Tchê Tcherere Tchê Tchê)” Gustavo Limy.

Joanna Filipkowska

[1] Sertanejo pochodzi od brazylijskiego terminu ‘sertão’, którym określa się rozległe tereny półpustynne leżące w głębi brazylijskiego lądu.

Kultura

Dokument o jednym z największych współczesnych pianistów

18 listopada 201218 sierpnia 2017

NELSON FREIRE – 2003
reżyser/realizador: João Moreira Salles
miejsce/lugar: Południk Zero, ul. Wilcza 25, Warszawa
dzień/dia: 18.11.2012
godz./horas: 18:00
wstęp wolny/entrada gratuita: Pokaz z napisami dialogowymi w języku polskim./A mostra acompanhada com legendas em polonês.

Fundacja Terra Brasilis serdecznie zaprasza na dziewiąty już pokaz z cyklu spotkań z kulturą brazylijską w Południku Zero – kawiarni z podróżniczą duszą.

„Nelson Freire” to dokument, który opowiada o życiu i działalności artystycznej jednego z najwybitniejszych współczesnych pianistów świata. Nie jest to tylko biografia artystyczna Nelsona Freire, lecz piękna opowieść o tym jakim człowiekiem jest prywatnie i jaka jest jego relacja z muzyką. Jest to też niepowtarzalna szansa zobaczenia podczas jednego wieczoru nie tylko Nelsona Freire, ale i Marthy Argerich, a nawet… Rity Hayworth. Film „Nelson Freire” to nie tylko podróż po najwspanialszych salach koncertowych świata, ale i po zmieniającej się w ciągu ostatnich 60. lat Brazylii.

Tradycyjnie już upominki zostaną ufundowane przez Yerbaciarnię Terere.

——————————————————————————————————–

A Fundação Terra Brasilis convida cordialmente para a nona mostra dentro da série de reuniões com a cultura brasileira em Południk Zero – a café de alma viajante.

„Nelson Freire” é um documentário que conta a história da vida e da atividade artística de um dos pianistas mais proeminentes do mundo contemporâneo. Não é apenas uma biografia artística de Nelson Freire, mas uma bela história que mostra como ele é em privado e qual é a sua relação com a música. É também uma oportunidade única para ver, numa noite, não apenas Nelson Freire, mas também Martha Argerich, e até… Rita Hayworth. O filme „Nelson Freire” não é apenas uma viagem pelas maiores salas de concerto do mundo, mas pelo Brasil a mudar nos últimos 60 anos.

Como de costume, os presentes serão doados pelo a Yerbaciarnię Terere.

Kultura

10. Festiwal Bom Dia Brasil

11 października 201218 sierpnia 2017

Zapraszamy na kolejne brazylijskie wydarzenia: już w przyszłym tygodniu w Warszawie odbędzie się festiwal Bom Dia Brasil organizowany przez fundację Macunaima ze znacznym udziałem Terra Brasilis. Program dostępny już jest na stronie internetowej festiwalu, a my będziemy na bieżąco informować o naszych poczynaniach w ramach tego wydarzenia na naszym facebooku!

Podczas festiwalu szczególnie zapraszamy na wystąpienie naszej koleżanki z Fundacji Janiny Petelczyc podczas Panelu Edukacyjnego (Temat wystąpienia: „Brazylia – alternatywna droga rozwoju) oraz na spotkanie z reżyserem Moisés’em Menezes. Zapraszamy również na projekcje filmowe przygotowane przez naszą Fundację Terra Brasilis : Palavra (En)cantada oraz Linha de Passe.

PROGRAM 10 Edycji Festiwalu Brazylijskiego

11 października 2012, czwartek

Panel Edukacyjny – „Brasil – o futuro do planeta?” , godz. 17:00, wstęp wolny

Dom Kultury Śródmieście ul. Smolna 9, Warszawa

Jak co roku podczas Festiwalu zapraszamy wszystkich bardzo serdecznie na panel edukacyjny, w tym roku pod hasłem przewodnim: „Brasil – o futuro do planeta?”. Panel został przygotowany wspólnie z Fundacją Terra Brasilis oraz Stowarzyszeniem Puente

17.00 Rozpoczęcie, słowo wstępne dyrektora Festiwalu Pawła Kucharczuka oraz prowadzącej panel dr Renaty Siudy-Ambroziak

17:30 – 18:00 Spotkanie z Joanną Gocłowską-Bolek z CESLA UW

18:00 – 18:30 Spotkanie z Janiną Petelczyc z Fundacji Terra Brasilis

18:45 – 19:15 Spotkanie z tłumaczem Jarosławem Jeździkowskim

19:15 – 20:00 Spotkanie z reżyserem Moisés’em Menezes

20:15 – 21:45 projekcja filmu „Palavra (En)cantada

dr Renata Siuda-Ambroziak, latynoamerykanista z CESLA UW; od lat z pasją zajmuje się studiami brazylianistycznymi, prowadząc badania m.in. nad brazylijskim, synkretycznym ‚rynkiem’ religijnym, brazylijską literaturą oraz współczesnymi przemianami kulturowymi.

dr Joanna Gocłowska-Bolek, Dyrektor CESLA UW; ekonomistka, latynoamerykanistka; specjalizuje się w kwestiach rozwoju gospodarczego oraz integracji gospodarczej Ameryki Łacińskiej

tematem wystąpienia będą: „Aspiracje ekonomiczne Brazylii w regionie i na świecie”

Jarosław Jeździkowski, tłumacz m.in. „Dziennika latarni” autorstwa João Ubaldo Ribeiro, spędził w Brazylii dziesięć lat. Na Uniwersytecie Federalnym miasta Salvador uzyskał tytuł doktora w dziedzinie przekładoznawstwa, badając polskie przekłady powieści Jorge Amado. W Polsce przetłumaczył dwie powieści Paula Coelho. Pracuje jako tłumacz przysięgły i prowadzi Wydawnictwo Brazar, promujące największe nazwiska literatury brazylijskiej.

Janina Petelczyc, z Fundacji Terra Brasilis; doktorantka na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego

temat wystąpienia: „Brazylia – alternatywna droga rozwoju”

Moisés Menezes, reżyser filmu „Finding Josef” (dramat produkcji polsko – brazylijskiej, premiera na początku przyszłego roku).

http://findingjosef.com.br/o_filme/

http://www.facebook.com/finding.josef

http://www.youtube.com/watch?v=KCVyDLYS0zI&feature=player_embedded

Palavra (En)cantada – film produkcji brazylijskiej z 2008 roku, reżyseria Helena Solberg

Projekcja przygotowana przez Fundację Terra Brasilis.

Tłumaczenie filmu jest wspólnym przedsięwzięciem studentek Instytutu Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich UW.

12 października 2012, piątek

Dom Kultury Rakowiec – filia Ośrodka Kultury Ochoty, ul. Wiślicka 8,

godz. 17.00, wstęp wolny

1. Projekcja filmu „Linha de passe” reżyser: Walter Salles & Daniela Thomas

Film opowiada historię czterech braci z faveli Cidade Líder w São Paulo, którzy muszą walczyć o spełnienie swoich marzeń. Dario chce wykorzystać do tego swoje umiejętności piłkarskie; Dênis jest kurierem motocyklowym, Dinho pracuje na stacji benzynowej, zaś Reginaldo chce zostać kierowcą autobusu, mimo tego, że również ma talent do futbolu. Piłkarskich nawiązań jest więcej – wszyscy czterej bracia są kibicami Corinthians, a sam tytuł jest aluzją do podania („passe”). Okazuje się, że współpraca jest potrzebna tak w grze, jak i w życiu.

Projekcja filmowa przygotowana przez Fundację Terra Brasilis.

Tłumaczenie: Anna Wilk

2. Monodram „Garrincha – samba i śmierć”

Opowieść o Garrinchy, potomku Indian Fulniô, genialnym brazylijskim skrzydłowym, który umiejętność dryblingu doprowadził do rangi sztuki. Miał nogi wygięte w pałąk a jedna była od drugiej o kilka centymetrów krótsza, co nie przeszkadzało mu mijać wszystkich obrońców, bramkarza, a potem zawracać, rezygnując ze zdobycia gola, by okiwać ich raz jeszcze…

Opowiada Jarek Kaczmarek ze Stowarzyszenia „Grupa Studnia O.”, pierwszej w Polsce grupy zajmującej się profesjonalnie praktykowaniem sztuki opowiadania w różnorodnych formach.

13 października 2012, sobota

Blue Cactus & Iguana Lounge, ul. Zajączkowska 11, start godz. 21.00, wstęp 20 pln

Uwaga! dla wszystkich osób zapisanych na wydarzenie na Facebooku wstęp 15 pln!

„LATIN FACES – Bom Dia Brasil 2012″

Impreza towarzysząca 10-leciu Festiwalu Bom Dia Brasil

Wystąpią:

– As Belezas do Brasil (Samba Show, Magia do Samba (Samba Axe Show), Sambalada (Batucada Show)

– Eric Folly (Best Brazilian Hits), Team Amo (Zumba Brasil)

– DJ Alex Baxter (Brasil), PIN’s DJ’s Sebastian Korsak & Ed Szynszyl

– Miki Wielecki z grupy Ritmodelia feat. Elis Herrera (Samba Pagode)

(Akompaniują na żywo brazylijscy muzycy Leo Vilhena i Robson Soares oraz gość specjalny Marcos Bifão – genialny gitarzysta prosto z Brazylii!)

14 października 2012, niedziela

Brazylijskie popołudnie

Blue Cactus & Iguana Lounge, ul. Zajączkowska 11,

godz. 12:00-16:00, wstęp wolny

Tradycją stało się już, że w niedzielę po południu zapraszamy całe rodziny do wspólnego spędzenia czasu w brazylijskim klimacie. Zajęcia przewidziane są zarówno dla dzieci jak i ich rodziców. W programie wiele atrakcji m.in.: warsztaty capoeiry, zajęcia muzyczne, taneczne oraz plastyczne.

Więcej informacji na www.brasil.com.pl

Kultura

Forró.. rozkołysane pustkowia

24 września 20121 sierpnia 2017

W muzycznym krajobrazie Brazylii królowanie samby, wbrew pozorom, nie jest wszechobecne. W głębi kraju niezwykłą popularnością cieszy się forró.

Już sama definicja jest kwestią dość problematyczną. Forró nie jest bowiem nazwą konkretnego gatunku muzycznego czy rodzaju tańca. Określa tak naprawdę zbiór kilku tańców typowych dla regionu Nordeste (czyli północno-wschodniej części kraju) – baião, xote, xaxado, coco i quadrilha – wykonywanych głównie podczas czerwcowych świąt na cześć popularnych świętych, Festas Juninas. Tradycyjnie używane w forró instrumenty – sanfona (rodzaj akordeonu), zabumba (bęben zawieszany na szyi, z którego dźwięk wydobywa się za pomocą pałeczki) i trójkąt – nadają tej muzyce charakterystyczne brzmienie.

Istnieje kilka hipotez co do pochodzenia nazwy. Według jednej z nich, forró wywodzi się z angielskiego for all. Bowiem pod koniec XIX Brytyjczycy budowali linie kolejowe w rejonie Nordeste, urządzając przy tym liczne zabawy, z których tylko na część wstęp miała miejscowa ludność – wówczas, by to ogłosić, na drzwiach wywieszano napis „For All”. Inna hipoteza głosi, że forró pochodzi od afrykańskiego słowa forrobodó oznaczającego wrzawę, harmider. Nota bene, jedną z miejscowych nazw forró jest arrasta-pé, co dosłownie oznacza szuranie nogami. Ma to swoje uzasadnienie: jako że zabawy forró odbywały się często na wolnym powietrzu, a za parkiet służyło klepisko – by nie wzniecać tumanów kurzu, ziemię polewano wodą, a tańczący starali się raczej suwać nogami niż je podnosić.

Jednym ze źródeł forró były europejskie tańce salonowe (polki, mazurki, tańce szkockie – escocês, stąd nazwa xote), które wraz z przyjazdem portugalskiej rodziny królewskiej do Brazylii na dobre zagościły na dworze, a stamtąd przedostały się także i na wieś. Drugim ważnym elementem, który ukształtował tę muzykę były rytmy i tańce afrykańskie, jak choćby zmysłowe angolańskie lundu.

Mówiąc o forró, nie sposób nie wspomnieć Luiza Gonzagi (1912-1989). „Król Baião”, jak go nazywano, był akordeonistą z Pernambuco. W 1940 roku zawędrował ze swoją sanfoną do Rio de Janeiro. Tam, w barach i na ulicach, grywał modne wówczas tańce – walce, bolera, tanga… Do swojego repertuaru wplatał jednak również muzykę rodzimego Nordeste, przesyconą melancholijnymi melodiami z pustkowi. Jego nagrania, jak choćby „Baião”, „Asa branca” czy „O Xote das meninas”, szybko zyskały popularność, rozprzestrzeniając się po całym kraju i przyczyniając się do popularyzacji forró.

Warto dodać, że 13 grudnia przypada setna rocznica urodzin artysty.

W latach 90 minionego wieku młodzież z São Paulo stworzyła uaktualnioną, „miejską wersję” tańca – forró universitário, łączące w sobie tradycyjne forró z Północnego-Wschodu zwane pé-de-serra z wpływami współczesnych gatunków muzycznych takich jak Rock’n Roll, Samba, Funk czy Reggae. Rozbudowano w nim kroki taneczne dodając bardziej skomplikowane figury, z licznymi obrotami (w tym tańcu nie będącymi wyłącznie domeną kobiety). Charakterystyczna dla forró bliskość partnerów umożliwia precyzyjne prowadzenie partnerki w tańcu, co przydaje wirowaniu zwiewności. Ponadto w forró stąpa się na palcach, więc tancerze zdają się lekko sunąć po ziemi. Forró universitário cieszy się rosnącą popularnością nie tylko w Brazylii, ale i poza jej granicami, również w wielu miastach Europy. Miejmy nadzieję, że wkrótce zawita również do Polski.

(Poniżej dwie piosenki popularnych współczesnych zespołów grających forró: Rastapé i Falamansa.)

Joanna Filipkowska

Źródła:
http://www.rc.unesp.br/ib/efisica/motriz/11n2/12JAC.pdf
http://www.suapesquisa.com/musicacultura/forro.htm
http://www.luizluagonzaga.com.br/
http://cliquemusic.uol.com.br/generos/ver/baiao

Noc z forró. Setne urodziny Luiza Gonzagi

Música sertaneja

Dokument o jednym z największych współczesnych pianistów

10. Festiwal Bom Dia Brasil

PROGRAM 10 Edycji Festiwalu Brazylijskiego

Forró.. rozkołysane pustkowia

Copyright © 2016 by Fundacja Terra Brasilis. All Rights Reserved.