O NAS
Fundacja Kultury Brazylijskiej Terra Brasilis istnieje od 2011 r. Choć w jej nazwie pojawia się kultura, w centrum naszych zainteresowań znajdują się również polityka, czy sytuacja społeczno-gospodarcza tego kraju.
Swoją misję realizujemy poprzez prowadzenie bloga, fanpage’a, organizację/uczestnictwo w wydarzeniach i wykładach związanych z Brazylią, a także jej promocją w mediach.
W 20016 roku do księgarń trafiła nasza pierwsza książka „Brazylia – kraj przyszłości?” pod redakcją członków Fundacji – Janiny Petelczyc oraz Marka Cichego. Zachęcamy do czytania w formie papierowej lub e-booka.
ZARZĄD
Magdalena Walczuk (Brasilinha) – tłumaczka i lektorka języka portugalskiego, doktorantka na warszawskiej Iberystyce, zafascynowana kulturą afrobrazylijską.
Autorka kursu internetowego „Panorama kultury brazylijskiej” w ramach COME UW. Wielbicielka capoeiry, którą trenuje od kilku lat – z większymi i mniejszymi przerwami – w grupie Beribazu. Nieuleczalnie zakochana w Brazylii, próbuje przenieść jej odrobinę do Polski, a także rozpowszechniać wychodzącą poza stereotypy wiedzę o tym kraju, jego kulturze i mieszkańcach.
Maria Wróblewska – absolwentka sekcji luzo-brazylijskiej warszawskiej Iberystyki. Od 2010 roku zajmuje się mediami społecznościowymi. Wierzy w sprawczą i terapeutyczną moc kultury i w ludzi. Pasjonatka nowego kina brazylijskiego i lokalna patriotka.
RADA FUNDACJI
Agata Błoch – doktorantka w Polskiej Akademii Nauk, absolwentka CESLA UW, Universidade de Brasília i studentka Historii Portugalskiego Imperium na Universidade Nova de Lisboa. Miłośniczka Ameryki Południowej i wierna zwolenniczka CouchSurfingu. Zafascynowana portugalskimi dawnymi koloniami. Wierna książkom wielkiego brazylijskiego pisarza Jorge Amado. Nocami ćwiczy Capoeira Angola.
dr Janina Petelczyc 
– Interesuje się zabezpieczeniem społecznym, szczegolnie systemami emerytalnymi i międzynarodową porównawczą polityką społeczną (w tym polityką społeczną w Brazylii). Nie zapomina przy tym o społeczności lokalnej i prowadzi bloga o Warszawie. Lubi rower, podróże, astronomię i malarstwo holenderskie.
CZŁONKOWIE
Nocą śpi. Absolwent filologii portugalskiej oraz podyplomowych studiów dla tłumaczy literatury na UJ, nieudany polonista. Po obronie doktoratu zajął się nauką japońskiego i amatorskim podnoszeniem ciężarów. Od ponad dziesięciu lat trenuje capoeirę i ma stopień instruktorski. Uwielbia jeść, śmiać się, rozsadzać kanon i porządkować chaos.
Wojtek Doroszewicz – przyrodnik i latynoamerykanista. Interesuje się ochroną przyrody, a zwłaszcza przyrodą Ameryki Łacińskiej, gdzie prowadził badania m. in. w Brazylii, Chile, Peru i na Kubie. Wszystkie miejsca chętnie smakuje od kuchni, a wędrując po lasach robi wiele zdjęć. Lubi, gdy otaczają go rośliny, szczególnie, jak mają dużo do opowiadania.
Anna Tomasiewicz – absolwentka iberystyki Uniwersytetu Warszawskiego, pasjonuje się Brazylią od podstawówki; oddana fanka Ayrtona Senny i zespołu Ara Ketu. Wiele razy podróżowała w różne regiony Brazylii, odkrywając w sobie duszę bahiany. W planach dalsze podróże, więc dusza może ulec kolejnym przeobrażeniom. Autorka artykułów o Brazylii w polskiej edycji wikipedii wikitravel. Prowadzi portal o Brazylii caipiroska.pl
Aleksandra Pluta – doktorantka w Instytucie Teorii Literatury Universidade de Brasília, magister dziennikarstwa na Università La Sapienza w Rzymie. Autorka książek: Na fali historii. Wspomnienia Polaków w Chile (2009), Raul Nałęcz-Małachowski. Wspomnienia z dwóch kontynentów (2011), Długa podróż w bardzo krótkim czasie. Biografia Andrzeja Bukowińskiego (2013), Ten piekielny polski akcent. Ziembiński na brazylijskiej scenie (2015) oraz Droga do Rio. Historie polskich emigrantów (2017). Jej książki były tłumaczone na język hiszpański i portugalski.
Patrícia Anzini – doktorantka na Uniwersytecie Northwestern w Chicago (USA) w zakładzie Literatury Porównawczej. Bada nieformalne wpływy Walta Whitmana na literaturę i politykę brazylijską. Specjalizuje się w tematyce prądów literackich Poesia Marginal i Tropicalismo. W wolnym czasie angażuje się w projekty kulturalne, takie jak festiwale filmowe promujące kino brazylijskie w Chicago.